جشن آسمانی و ماتم زمینی ، آخرین شرایط روستاهای سیل زده سیستان و بلوچستان - تور روسیه ارزان

به گزارش گروه دانشگاه خبرنگاران، حنانه جانمحمدی-* بلوچستان غرق در سیل عنوان خبری بود که اواخر هفته گذشته نبض وطن را نگه داشت. از خاطرات تلخ فروردین 98 گذشتیم، اما دی ماه نمک به زخم های دهن باز کرده مان پاشید. بلوچستانی که همراه خود، مردم، بچه ها، عروسک ها و لوازم التحریر ها که هیچ، خانه ها را هم برد. ناگهانی آمد و ناگهانی هم از جا کند. این سیل که بیشتر در قسمت های جنوبی استان و روستا های بلوچ نشین جریان پیدا کرد، بیشترین صدمات را در همان نواحی روی دل داغدیده بلوچستانی ها گذاشت. سیستان و بلوچستان که در دو دهه گذشته با چنین بارندگی بی سابقه ای روبرو نشده بود در ابتدا و انتهای سال 98 بارش فراوانی داشت که متاسفانه مسئولین مربوطه خودشان را برای این اتفاق آماده نکرده بودند. جشن آسمانی و ماتم زمینی.

هرچند که استانی مثل سیستان که همواره در آغوش خشکسالی به سر می برد خیالش را هم نمی کرد که از شدت تغییرات آب و هوایی به چنین روزی بیفتد و همین باعث غفلت بالا دستی ها شد و آنچه شد که نباید می شد. متاسفانه این استان محروم هنوز از کمترین امکانات زندگی شهری بهره نبرده و سیستم ساخت معابر و جوی های آب و فاضلاب به نحوی نیست که توان هضم آبی در این وسعت را داشته باشد. آب هم که راهی برایش نگذاشته بودند سر از منازل و خانه های مردم درآورد. با این وجود نباید سخاوت آسمانی را نادیده گرفت و از خشکسالی های مکرر سیستان چشم پوشید.

آمار های هواشناسی از افزایش بی سابقه 2120 درصدی بارش ها در سیستان و بلوچستان حکایت دارد. افزایش بارشی که از مهرماه امسال تا 20 دی ماه نسبت به مدت مشابه سال قبل رقم خورده که در این زمان، میزان بارش های تجمعی این استان 86.6 میلیمتر بوده حتی این میزان بارش نسبت به آمار های درازمدت 50 ساله نیز افزایش داشته درواقع آمار متوسط درازمدت بارش ها در سیستان و بلوچستان 31.9 میلیمتر است. خشکسالی بیست و چند ساله سیستان مدت ها بوده که بر شیوه زندگی انسانها، جانوران و گیاهان تاثیرات مخربی گذاشته بود و در سطح کلان اکوسیسیتم منطقه را تغییر داد.

چابهار، میرجاوه، قنوج، خاش، دلگان، سروان، هیرمند و کنارک و چندین روستای دیگر که از عناوین مناطق سیل زده بلوچستان در دی ماه 98 است. در همان ابتدا تمامی روستا ها محصور در میان آب شدند و راه های دسترسی به آن از دسترس خارج شدند و به خاطر صعب العبور بودن، راهی برای رسیدن به آنجا وجود نداشت. گروه های جهادی از همان ساعت های اولیه به کمک مردم رفتند، اما تا چند روز بارندگی ادامه داشت و چاره ای جز صبر نبود. به یکباره آب خانه هارا برداشت و گاندو ها سر از شهر و روستا درآورند. اما جهادی ها از پای نشستند. هلال احمر وسپاه و دانشجویان خط مقدم نجات مردم را تشکیل دادند و برای نجات شهروندان بلوچستانی آستین بالا زدند. از پخت و بسته بندی و توزیع غذا و جمع آوری پول در استان های مختلف گرفته تا فعالیت میدانی و کمک به گلروبی و لایروبی و تخلیه آب از منازل، این جهادی ها بودند که از جان و دل مایه گذاشتند. تجربیات سیل فروردین هم کمکی برای عملکرد و آمادگی بهتر آن ها در زود جمع کردن اوضاع پیش آمده شد.

مسئول یکی از گروه های جهادی مستقر در منطقه در مورد آخرین شرایط سیل در نواحی جنوبی این استان گفت: هنوز تعداد کمی از روستا ها به دلیل صعب العبور بودن در محاصره آب هستند و توان دسترسی به آنجا را نداریم. تقریبا گلروبی و لایروبی معابر شهرستان هایی که از سیل خلاصی یافتند رو به انتها است و تمامی خانه ها خالی از آب شدند، اما کوچه ها و پس کوچه هایی هم هستند که آب گرفتگی دارند، اما زیاد نیست.

وی با بیان این نکته که اکثرا گروه های جهادی و دانشگاهی در این روستا ها حضور دارند، گفت: بیشتر گروه های جهادی جمعیت امام رضا (ع) و خشت های مهربانی در حال فعالیت هستند. عمده فعالیت های آن ها به پخت و توزیع غذا و کمک برای امداد رسانی به سیل زده هاست.

مسئول این گروه جهادی اضافه کرد: بیشتر مشکل مردم در حال حاضر به پتو و لباس های گرم است. هوا سرد شده و بنا بر گزارش های هواشناسی رو به سرمای شدید تری است. سیستان و بلوچستان هم سرمای خشک و استخوان سوزی دارد و مسئله ای به مسائل شهروندان می افزاید.

وی در انتها گفت: مسئله گاندو ها هم دیگر به انتها رسیده است. عملا هم مشکل خاصی به وجود نیاوردند، زیرا گاندو حیوانی نیست که دنبال آسیب رساندن به دیگران باشد و بیشتر حالت تدافعی دارد. خوشبختانه اوضاع در حال کنترل است و گروه های مختلف در حال خدمت رسانی و رفع مسائل مردم هستند. عده ای خانه هایشان را آب برده و نیاز به وسایل زندگی و لباس گرم دارند وما در حال رسیدگی به این وظایف هستیم.

تقریبا 65 گروه جهادی بومی استان در این اتفاق پای کار بودند و بنا به خودشان تقریبا نیازی به گروه های جهادی استان های دیگر نبود. اما با این حال شمالی ترین مناطق مثل دانشگاه مازندران گروه های جهادی در قالب درمانگاهی برای حل مسائل پزشکی مردم به آنجا شتافتند. امید است که به زودی چند روستای باقی مانده که هنوز در بین آب گیر کرده اند از آب خلاصی پیدا کنند. با توجه به تماس هایی که در هفته جاری از خبرنگار دانشجو با گروه های حاضر در منطقه برقرار شد، عمده مسائل مردم مربوط به عدم وسایل گرمایشی، نیاز ویژه به پتو و لباس گرم و مواد غذایی بود که روز به روز اوضاع بهتر می شود. همچنین سیل اخیر باعث نابودی 27 هزار هکتار زمین کشاورزی در جنوب استان شد که غیر قابل جبران است و سرمایه بزرگی از کشاورزان منطقه یک شبه از دست رفت.

بارشی با این حجم بالا و گستردگی فراوانی که در پهنای سیستان و بلوچستان بود یقینا از طرف سامانه هواشناسی قابل پیش بینی بوده، اما به دلیل عدم توجه به زیرساخت ها و ساخت اصولی خیابان ها، معابر، جوی آب و فاضلاب ها حتی با وجود اطلاع رسانی فرق چندانی در میزان خسارات به وجود نمی آمد. در واقع تا به زیرساخت ها توجهی نشود توسعه و ایجاد بستر مناسب برای بارندگی های فصلی بلوچستان بهترین راه برای مدیریت و کنترل سیل است که دیگر شاهد چنین شرایطی نباشیم.