حقایقی درباره ریودوژانیرو که از آن ها بی خبرید - تور روسیه ارزان

در ژانویه سال 1502 میلادی بود که کاشف پرتقالی به نام گاسپر ده لموس (Gaspar de Lemos) به ریو پای گذاشت. افسانه ها می گویند که زمانی که نام این شهر به فکر لموس رسید، او در حال سفر از طریق خلیج گوانابارا (Guanabara) بود و او این خلیج بزرگ را به اشتباه، یک رودخانه فرض کرد. در ادامه با خبرنگاران همراه باشید.

امروزه برخی از تاریخ دانان این تئوری را به چالش کشیده و می گویند که پرتغالی ها دریانوردان بزرگ و ماهری بودند و سر زدن چنین اشتباهی از سوی آن ها بعید است و در ضمنً کلمه رودخانه در قرن 16 میلادی همان کلمه Bay به معنای خلیج بوده است. علیرغم تمامی این تفاسیر، ریودوژانیرو نامی بود که بر روی این شهر باقی ماند.

ریودوژانیرو، با آبی ترین آسمان جهان

آسمان صاف، شن های گرم، نوشیدنی های خنک و …، آیا خواسته هرکسی برای تعطیلاتش غیرازاین است؟ در ریودوژانیرو نه تنها می توانید این موارد را به دست بیاورید بلکه آبی ترین اسمان در سراسر جهان بزرگ را بالای سر خود خواهید داشت. این ادعا در ابتدا کمی بی پروایانه به نظر می رسد ولی در حقیقت این عنوان بر اساس نظرسنجی انجام شده از طریق محققی که برای یافتن آبی ترین اسمان که به نقاط مختلف جهان سفر کرده بود به دست آمده است.

آنیا هونبام (Anya Hohnbaum) 27 ساله در طول سفری 72 روزه که آن را برنده شده بود، به سراغ 20 مقصد مختلف از جمله نیوزلند و آفریقای جنوبی رفت. او برای به دست آوردن اطلاعات دقیق از یک طیف سنج قابل حمل ویژه که از طریق دانشمندان آزمایشگاه ملی فیزیکی بریتانیا برای او ساخته شده بود استفاده کرد. به همین دلیل نیز این عنوان از نظر علمی اثبات شده به شمار میرود.

در خلیج گوانابارا (Guanabara) بیش از صد جزیره وجود دارد.

کوهستان کله قند در ریو، مجسمه عیسای ناجی و ساحل کوپاکابانا (Copacabana) چه وجه مشترکی دارند؟ خلیج گوانابارا در پشتی همه آن ها به شمار میرود. البته این امر چندان عجیب نیست زیرا این خلیج بسیار بزرگ است و از بیش از 15 شهر مختلف عبور می کند. این خلیج، دومین خلیج بزرگ در کشور برزیل است و سطح آن برابر با 663 کیلومترمربع است و این مساحت شامل 53 ساحل و بیش از 100 جزیره است.

بدون شک شما حداقل یکی از این جزایر یا به صورت دقیق تر، بزرگ ترین آن ها را خواهید دید. جزیره ایلها دو گاورنادور (Ilha do Governador) یا جزیره فرماندار، محل قرارگیری فرودگاه بین المللی ریو است.

ریو، خانه هشتمین کتابخانه بزرگ جهان است

در نوامبر سال 1807 میلادی بود که خانواده سلطنتی پرتغال تصمیم به اتخاذ تصمیمی بزرگ و سخت گرفتند؛ آن ها برای فرار از حمله ناپلئون و ارتش او به ریودوژانیرو در برزیل فرار کردند. این فرار به خوبی برنامه ریزی شده بود و حدود 1500 نفر در میان اعضای خاندان سلطنتی و مستخدمان آن ها در 14 کشتی به سوی برزیل راهی شدند. همراه با این افراد یکی از باارزش ترین دارایی های پرتغال نیز به برزیل روانه شد: کتابخانه سلطنتی با بیش از 60 هزار اثر.

در حقیقت یکی از نخستین اقدام های دام ژوائو پس از رسیدن به برزیل این بود که یک کتابخانه ملی تاسیس کند. این کتابخانه امروزه به عنوان هشتمین کتابخانه بزرگ جهان به شمار میرود و دارای بیش از 15 میلیون کتاب است.

مردم ریو سریع ترین مردم جهان در زمینه سوارشدن و پیاده شدن از اتوبوس به حساب می آیند

اتوبوس ها به صرفه ترین روش جابجایی در ریو به حساب می آیند و می توانند بازدیدکنندگان را تقریبا به هر نقطه ای از شهر ببرند. بااین وجود سواری بر اتوبوس های این شهر چندان تجربه ساده ای نخواهد بود. زیرا رانندگان اتوبوس چندان توجه بالایی به رانندگی نداشته و رانندگان قابل اعتمادی به حساب نمی آیند. مسافران در صورت نداشتن چالاکی کافی برای سوارشدن بر اتوبوس، از وسیله نقلیه جا خواهند ماند.

محققی به نام رونالدو بالاسیانو (Ronaldo Balassiano) که سال ها تجربه سواری بر چنین اتوبوس هایی را داشت، تصمیم گرفت تا به این پدیده اجتماعی با دقت بیشتری بپردازد. یافته های او نشان داد که ترس از جا ماندن موجب شده است تا بومیان ریودوژانیرو که کاریوکاس (Cariocas) نامیده می شوند، در فرایند سوارشدن و پیاده شدن از اتوبوس بسیار چالاک عمل کنند. هنگامی که این سرعت با مسافران خطوط شلوغ و پر رفت وآمد لندن مقایسه شد، تعیین شد که ساکنان ریو تنها 1.85 ثانیه برای سوارشدن به اتوبوس صرف می کنند و این زمان برای اهالی لندن برابر با 2.4 ثانیه است. به این ترتیب اگر می خواهید در ریو سوار اتوبوس شوید، سرعت را جدی بگیرید.

ریو، خانه بزرگ ترین جنگل شهری جهان

ریو یک شهر بزرگ با بیش از 6 میلیون ساکن است ولی حس و حال آن شبیه به شهرهای کوچک است. این حس و حال به خصوص زمانی که خود را در وسط یک جنگل و زیر جریان سقوط یک آبشار بزرگ بیابید، شدیدا حس خواهد شد. دلیل این امر این است که ریو خانه بزرگ ترین جنگل شهری جهان به نام فلورستا دا تیخوکا (Floresta da Tijuca) است.

این جنگل که 33 کیلومترمربع وسعت دارد، حاصل فرایند بازسازی جنگل ها است و در اواخر قرن 19 میلادی و به دستور امپراتور برزیل یعنی دام پدرو دوم (Dom Pedro II) ساخته شده است. ایده اصلی این بود که بتوان این منطقه را که به خاطر مزارع قهوه نابود شده بود، بازسازی کرده و از فرسایش تپه هایی که شهر را محاصره کرده بودند پیشگیری کرد. تعدادی از مهم ترین جاذبه های گردشگری ریو در جنگل تیخوکا قرار گرفته است که باغ گیاه شناسی، پارکه لاگه (Parque Lage) و کوهستان کورکووادو (Corcovado)، تعدادی از مشهورترین نمونه های آن هستند.

روزگاری ریو تنها مرکز اروپایی خارج از اروپا بود

دوران سخت، اقدامات سختی را می طلبد و حداقل این امر برای دام ژوائو ششم (Dom João VI) به این ترتیب بوده است. در سال 1807 میلادی بود که نظامیان ناپلئون به فتح پرتغال نزدیک و نزدیک تر می شدند و به تدریج این کشور کوچک ساحلی آماده می شد تا تحت کنترل حکومت فرانسه قرار بگیرد. دام ژوائو ششم به هیچ عنوان چنینی چیزی را نمی خواست و به جای پذیرش این امر، بار خود را بسته و به سوی پادشاهی ریودوژانیرو حرکت کرد. او در بین سال های 1808 تا 1821 در ریو بود تا اینکه اوضاع برای بازگشت خاندان سلطنتی به پرتغال، امن تر شد.

ریو پس از چشیدن حس تبدیل شدن به مرکز فعالیت یک امپراتوری دیگر نمی خواست تا به اوضاع قبلی خود بازگردد تا اینکه استقلال برزیل در سال 1822 اعلام شد.