رودافشان، غاری با تالارهای زیبا - تور روسیه ارزان

برای رسیدن به غار رودافشان- در بعضی منابع غار اِسپهبُد خورشید - بزرگ ترین دهانه ورودی غارهای ایران، وارد جاده فیروزکوه شدیم. از آن جا به شهرستان دماوند و به روستای سیدآباد رفتیم. جهت را در این روستا ادامه دادیم تا به دهکده رودافشان رسیدیم. با کوهپیمایی جهت را به سمت ورودی غار پیمودیم. در راه با شگفتی های بی شماری روبرو شدیم. در هوای ابری و گاه بارانی، با غرش رعد. از باغ ها و زمین های کشاورزی دهکده از کنار رودخانه دلیچای گذشتیم و از پُلی چوبی عبور کردیم. این شروع جهت بود. پُل در اثر بارندگی حسابی لغزنده شده بود و عبور رودخانه خروشان دلیچای از زیر پُل در آن آب و هوای بارانی - که بی شباهت به پُل های منطقه نپال از خاطرات اورست نوردان نبود - رسیدن به آن سوی رودخانه را مشکل می کرد. جهت صعود هم در اثر بارندگی بسیار گل آلود شده بود. دهانه غار تا لحظه آخر کوهپیمایی دیده نشد. تنها پس از سرانجام کوهپیمایی بود که با منظره شگفت انگیز ورودی بسیار بزرگ غار روبرو شدیم. این دهانه در داخل یک گودی قرار گرفته بود. برای همین آن را نمی دیدیم. برای ورود به مدخل غار سراشیبی تندی را در جهت پاکوب به صورت زیگزاگ پیمودیم. البته در کناره راست جهت سراشیبی پلکانی تا ورودی غار چیده شده بود که به علت حجم زیاد برف و یخ زده بودن جهت، راه مطمئنی برای فرود نبود. پس از عبور از دهانه زیبا و باعظمت غار، به یک دو راهی رسیدیم و جهت سمت چپ را ادامه دادیم. از سقف غار آب می چکید و سنگ ها خیس بودند، به همین علت برای رسیدن به قسمت های مختلف بالایی دائماً دست به سنگ بالا می رفتیم. در قسمت های صعب العبور نیز نردبان های فلزی تعبیه شده بود و در پیمایش غار به ما بسیار کمک می کرد. بعضی از جهتها را نیز می بایست به صورت سینه خیز می پیمودیم و چه هیجانی داشت عبور از آن ها. در داخل غار چاله هایی وجود داشت که آبی زلال از دل صخره های سنگی آن بیرون می آمد. در ادامه جهت پرتگاه های زیادی بود و جهت پس از پیمودن 160 متر به دالان انتهایی غار به طول 10 متر می رسید. انتهای جهت پیمایشی ما در غار بُن بست بود. می گویند در انتهای غار انبوهی خفاش وجود دارند که البته ما خفاش ها را ندیدیم ولی سُر بودن جهت و دیدن فضولات آن ها بر روی سنگ های غار وجودشان را حتمی می کرد. ما در این دهلیز انتهایی غار نشستیم. این دهلیز دخمه ای بود بزرگ به نام آناهیتا با یک حوض آب و ستونی در وسط. بر روی ستون های آن نشستیم، چراغ ها را خاموش کردیم و در ظلمات غرق شدیم. هیچ چیز دیده نمی شد. فقط تاریکی مطلق و سکوت. و این گونه شد که باز به این جمله اندیشیدیم: خداوند چشم ها را برای دیدن آفرینشِ خود، که همانا در غایت، خودِ اوست، آفریده است. چرا که تا چیزی دیده نشود زیبایی و زشتی مفهومی ندارند.

ویژگی های غار رودافشان

• دهانه غار بسیار وسیع و قوسی شکل است. دهانه ای به درازای 40 متر و بلندای 12 متر، و حدود 200 متر بالاتر از بستر رودخانه دلیچای و در 1800 متری از سطح دریا در داخل یک گودی بزرگی به قطر 100 متر.
• بعد از دهانه، نخستین تالار بزرگ غار قرار گرفته است. تالاری به قطر 80 در 100 متر و بلندای 25 متر.
• تالار دوم پس از یک دیواره سنگ چین به ابعاد 60 در 50 و بلندای 20 متر و فاقد هرگونه غارسنگ.
• تالار سوم در ابعاد 50 در 40 و بلندای 15 متر که سراسر آن پوشیده است از استلاکمیت و استلاکتیت های زیبا و ستون ها و آبشارسنگ های خارق العاده به همراه چکنده های نیزه ای و گُل کلمی ها در تمامی پوشش سقف.
• طول غار در جهت اصلی 550 متر است.

لوازم ضروری

در سفر به غار رودافشان، کفش کوهنوردی، چراغ پیشانی و چند عدد باطری اضافه (به جای چراغ قوه دستی)، کلاه ایمنی مخصوص غارنوردی و لباس گرم ضروری است.

پیشنهاد

اگرچه غار رودافشان در زُمره غارهای سخت و فنی نیست، علاقه مندان به غارنوردی باید حداقل آشنایی با فنون کوهپیمایی را داشته باشند.

سخن آخر

متأسفانه و باز هم متأسفانه غار رودافشان نیز مورد هجوم اسپری های رنگی غارنوردمآب های بی رحمی قرار گرفته است که ابدا صدای غار را نمی شنوند که مُدام می گوید من یک غارم، مرا زخمی نکنید، درست است که در دلم تاریکی دارم اما زنده ام...

غار رودافشان، 20 اسفندماه 1389

نویسنده: سودابه حجازیان

گردآوری و تنظیم: تحریریه خبرنگاران

لطفا در نشر دانسته های خود کوشا باشید.

برداشت و استفاده غیرتجاری از مطالب این وب سایت، حتی بدون ذکر منبع آزاد است.