مارک فومارولی مورخ مدافع فرهنگ فرانسوی درگذشت - تور روسیه ارزان

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایبنا نیویورک تایمز نوشته است مارک فومارولی، مورخ برجسته فرانسوی، روشنفکر و مدافع زبان و فرهنگ فرانسوی در برابر نفوذ امریکا و چیزی که انگلیسی جهانی می نامید 24 ژوئن در پاریس درگذشت. او 88 ساله بود.

مرگ او توسط فرهنگستان فرانسه، شورای رسمی مدافعان زبان فرانسوی و فرهنگستان کتیبه شناسی و زبان های باستانی فرانسه، بنیاد دانشگاهی وقف انسان گرایی اعلام شد. آقای فومارولی عضو هر دوی این نهادها بود.

مارک فومارولی در حیطه قرن 17 فرانسه و دوران سلطنت لویی سیزدهم و چهاردهم با تاکید بر علوم بلاغی و ادبیات آن دوران تخصص داشت. او حدود 30 کتاب نوشته بود.

کاخ الیزه پس از درگذشت او در بیانیه ای نوشت او یکی از بزرگ ترین راویان ما از گذشته و همچنین مُبلغ سرسختی از میراث فرهنگی ما بود.

آقای فومارولی پس از دریافت نشان شوالیه در سال 1993 و نشان افسری در سال 2002، در سال 2008 عنوان فرمانده لژیون دونور فرانسه را به دست آورد.

او در نوشته ها، کنفرانس ها و دروس خود -او در دانشگاه های معتبر فرانسوی نظیر کلژ دو فرانس خدمت می کرد- شناخت بهتری از تکامل علوم بلاغی، ادبیات و زبان فرانسوی به دست داد.

گام نخست او عصر بلاغت در سال 1980 به عنوان اثری بنیادی در تاریخ ادبیات فرانسه شناخته می شود که بر علوم بلاغی به عنوان کلید فهم پیشرفت آن تاکید دارد.

آنتوان کامپنون، استاد ادبیات فرانسه در کلژ دو فرانس و دانشگاه کلمبیا گفت: این کتاب او را در خط مقدم سنت بلاغت در فرهنگ مدرن قرار داد. و اضافه نمود آقای فومارولی از آلن بلوم، فیلسوف امریکایی الهام گرفته است.

آقای فومارولی اغلب هشدار می داد که فرهنگ فرانسوی توسط ایدئولوژی، مرکانتیلیسم، مصرف انبوه و سرمایه داری از درون و امواج تهدیدآمیز قدرت نرم امریکا از بیرون در حال تضعیف است.

او بسیار قوی به مباحث فرهنگی وارد شد، به ویژه با انتشار کتاب دولت فرهنگی: مقاله ای درباره دین مدرن در 1991 که در آن به بررسی این موضوع پرداخت که دولت های پیروز از دهه 1930 چگونه تمایز میان فرهنگ و مشغولیت های جمعی را کنترل می کنند.

آقای فومارولی در سال 1996 در مصاحبه ای با روزنامه اینترنشنال هرالد تریبون به این موضوع پرداخت که آیا سیستم فرانسوی یارانه دهی به هنر با سرمایه عمومی موثر است، به ویژه در عصری که جنگ های فرهنگی تمایل داشتند هنرهای سنتی را علیه پیشگامان و فرهنگ فاخر را علیه فرهنگ عامه به جان هم بیندازند. او از اضمحلال چیزی که آن را شرایطی می دید که زمانی هنر خوب را پرورش می داد، ابراز تاسف کرد.

او گفت: به تعمق و تامل بها داده می شد، چه هنرشناسی، فلسفی و چه اخلاقی، و این منجر به خلق نویسندگان، هنرمندان، مورخان و معماران بزرگی در اروپا شد که از زمان برای تغذیه خود استفاده می کردند و خود را به عموم مردم معرفی می کردند. به نظر می رسد که این فرایند حالا ناپدید شده، نه تنها در اروپا و امریکا بلکه در آسیا. این احساس وجود دارد که در این حوزه دیگر خبری از چهره های بزرگی که اواخر قرن نوزده یا اوایل قرن بیستم داشتیم نیست.

مارک فومارولی در تاریخ 10 ژوئن سال 1932 در مارسی به جهان آمد و بیشتر دوران کودکی خود را در شهر فِز کشور مراکش گذراند، جایی که در کتابخانه خانوادگی اش شیفته ادبیات شد.

با بازگشت به فرانسه او در سال 1958 دیپلم معلمی را از دانشگاه سوربن گرفت. در جنگ استقلال الجزایر از 1958 تا 1961 در ارتش فرانسه خدمت کرد. بعد از سال ها تدریس، او مدرک دکترای هنر خود را در سال 1976 از دانشگاه سوربن گرفت.

پس از آنکه کتاب دولت فرهنگی او را به مخاطبان داخلی بزرگ تر و اصلی تر نشان داد، در کتاب پاریس-نیویورک، سفر رفت وبرگشت که در سال 2009 منتشر شد، فومارولی مشغولیت های جمعی را بیش از پیش مورد انتقاد قرار داد. این کتاب بازتابی درباره چگونگی از دست رفتن هدف هنر در عصر دیجیتال است که در قالب خاطرات او از سفرهایش در این دو شهر نوشته شده که به عقیده او در تجسم شان از جهانی باستان و مدرن در تضاد هستند.

او از سال 1983 استاد میهمان کالج آل سولز آکسفورد و از سال 1984 همکار علمی میهمان دانشگاه پرینسون بود. او در دانشگاه های امریکایی ازجمله هاروارد، جان هاپکینز و کلمبیا کنفرانس برگزار کرد و به عضویت انجمن فلسفی امریکا در فیلادلفیا و آکادمی بریتانیا درآمد.

در دهه 1990 آقای فومارولی به عضویت دو انجمن از پنج انجمن علمی که بنیاد فرانسه را تشکیل می دادند درآمد. او در سال 1995 جایگزین یوجین یونسکو در فرهنگستان فرانسه شد و در سال 1998 به فرهنگستان کتیبه شناسی و زبان های باستانی فرانسه ورود کرد.

مارک لمبرون، همکار آقای فومارولی در بنیاد فرانسه او را ضد مدرن توصیف کرد و ژان ماری روارت یکی دیگر از اعضای این بنیاد و از تحسین کنندگان او این گونه گفت: او از سطحی بسیار بالا به سنت فرانسوی تجسم بخشید.