وقتی پای وساطت سوئیسی با چاشنی غرور آمریکایی در میان است ، روابط تهران-بِرن زیر ذره بین - تور روسیه ارزان

گروه سیاسی خبرنگاران، زهرا مهران راد؛ این روز ها در حالی روابط تهران-بِرن مهمتر از همیشه می نماید که ایگنازیوکاسیس، وزیر امور خارجه سوئیس شنبه در راس یک هیات بلندپایه به منظور ملاقات رسمی سه روزه به ایران سفر کرد. گرچه وی قبل از عزیمت به تهران و ملاقات رسمی با رییس جمهور و وزیر امور خارجه اعلام نمود که مایل است از شهر زادگاه ظریف بازدید کند.

اصفهان مرواریدی در خاورمیانه

وزیر امور خارجه سوئیس بعد از بازدید از اصفهان زیبا با انتشار عکسی از آثار باستانی و سوغات این شهر نوشت: اصفهان مرواریدی در خاورمیانه است و شناخت فرهنگ و مردم یک کشور لازمه برقراری روابط خوب دیپلماتیک خواهد بود.

سفر، وزیر امور خارجه سوئیس به تهران گرچه مسبوق به سابقه است اما تنش ها اخیر بین تهران-واشنگتن حرف و حدیث های پیرامون آن را افزایش داده است.به ویژه اینکه در چند ماه اخیر معمولا وزرای خارجه اروپایی کمتر به تهران سفر کردند حضور وزیر سوئیسی شائبه هایی را مطرح نموده که او حامل پیامی برای ایران است.

سخنگوی وزارت امور خارجه: پمپئو از سر استیصال سیاست فشار حداکثری را پیگیری می نماید

سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت امور خارجه در تشریح اهداف این سفر محور های اصلی مذاکرات و ملاقات های وزیر سوئیسی را، رایزنی و گفتگو در مورد موضوعات مورد اهتمام مشترک در عرصه دوجانبه، منطقه ای، بین الملل و همچنین موضوعات مربوط به کانال اقتصادی سوئیس عنوان می نماید ومعتقد است این سفر ربطی به مسایل روابط ایران و آمریکا ندارد.

وی البته گریزی به تماس های شتابزده وزیرخارجه آمریکا با شخصیت هایی که قصد سفر به ایران دارند، زند و گفت: این اتفاق هم مساله تازه ای نیست پمپئو از سر استیصال و ناچاری سعی می نماید تا سیاست موهوم فشار حداکثری واشنگتن را به هرطریقی پیگیری نماید.

در این بین اما تفاسیری از تحلیل این سفر از رسانه ها و مفسرین مختلف به گوش می رسد مثلا دویچه وله آلمان صراحتا به نقش میانجی گری سوئیس بین ایران و آمریکا اشاره می نماید و می نویسد: به دلیل آنکه کنفدراسیون سوئیس پیروز شده است، مجوز صادرات دارو، مواد غذایی و کشاورزی و نیز تراکنش اقتصادی با بانک مرکزی ایران درباره پرداخت این کالا ها را از دولت ترامپ دریافت کند. به همین دلیل، اهمیت نقش میانجی گری سوئیس بین دو کشور بیش از هر زمان دیگری است.

ترامپ به دنبال واسطه برای مذاکره با ایران / موضعی که توهم اول آمریکا مانع ازبیان رسمی آن می گردد

موضوعی که به دلیل حفاظت سوئیس از منافع آمریکائی ها در ایران، قوت می گیرد. البته سوی دیگر قوت دریافت این خبر، ترامپ است که هرچه به انتخابات در آمریکا نزدیکتر می گردد موعد توافق با ایران را حتی بعد از انتخابات هم محتمل می داند و بعید به نظرنمی رسد که به دنبال واسطه تراشی برای این مذاکره باشد. موضعی که البته شاید توهم اول آمریکا بودن آقای پرزیدنت مانع از بیان رسمی آن باشد.

ترامپ هرچه به انتخابات نزدیک تر می گردد احتمال توافق با ایران را بیشتر می داند و از این رو به دنبال میانجی است؛ موضوعی که توهم اول آمریکابودن آقای پرزیدنت مانع از بیان رسمی آن می گردد.

آمریکا در مواقعی دست سوئیس را به عنوان حافظ منافع خود بازمی گذارد

اساسا بخش حفاظت منافع سوئیس در تهران کاملا از بخش سفارت سوئیس در کشورمان مستقل است و بخشی به طور مستقل مسائل مربوط به حفاظت منافع آمریکایی ها را به عهده دارد؛ البته فعالیت آن زیرنظر سفیر سوئیس است. در مورد حفاظت از منافع آمریکایی ها سفیر سوئیس چندان مماشاتی با دولت و وزارت خارجه کشورش ندارد و سفیر این کشور در تهران مرتبا به طور مستقیم به واشنگتن سفر نموده و گزارش های مربوط به روابط ایران و آمریکا را رد و بدل می نماید. البته رابطه سوئیس و آمریکا خاص است لذا آمریکایی ها در مواقعی دست سوئیسی ها را باز می گذارند و اجازه می دهند که آن ها کاری انجام دهند که از این رهگذر امتیازاتی برای آمریکا کسب و اعتباری را برای خود مهیا نمایند.

در این باره ابوالقاسم دلفی سفیر سابق ایران در فرانسه می گوید: اساسا سوئیسی ها حافظ منافع تعداد زیادی از کشور های جهان هستند که با یکدیگر اختلاف دارند یعنی کشور هایی که با یکدیگر در شرایط تنش به سر می برند سوئیس به دلیل مواضع بی طرفانه وارد میدان می گردد و مداخله می نماید.

وی ادامه می دهد: سوئیس حتی بابت یادداشتی که برای کشوری که حفاظت منافع آن را به عهده دارد تهیه می نماید و به کشور مقابل ارائه می دهد حق الزحمه دریافت می نماید و آن را در حساب روابط دوجانبه لحاظ می نماید.

بیشتر بخوانید:

دلفی: آمریکا هیچ گزینه ای را برای مذاکره با ایران نادیده نمی گیرد / دیپلماسی سوئیس بر پایه تجارت است

آمریکا برسرمنافع ملی خود ریسک نمی نماید؛ حتی اگر پای حافظ منافع اش درمیان باشد

اساسا در دیپلماسی و روابط ایران و آمریکا تشنج بین دو کشور به ویژه در چند سال اخیر بالاست اما با این وجود سوئیسی ها اجازه دخالت حتی به عنوان حافظ منافع آمریکا را ندارند، در حقیقت آمریکا درباره آن قسمت از دیپلماسی که مربوط به منافع ملی کشورش می گردد ریسک نمی نماید و آن را به دست حافظ منافع یا هیچ کشور دیگری نمی سپارد، بلکه در این امور ترجیح شان مذاکره مستقیم است. یکی از دلایلی که سایه چماق فشار حداکثری برای مذاکره مستقیم و دوجانبه از سرایران کم نمی گردد نیز همین موضوع است که اساسا آمریکایی ها اجازه مانور در سیاست خارجی خود را به کشور ثالث نمی دهند و به همین دلیل است که در این موضوع معمولا دچار بن بست های شدید می شوند. بن بست هایی که بعضا غیر قابل حل باقی می ماند، چون هیچ کشوری جز خودشان را محرم نمی دانند.

سوئیسی ها اجازه دخالت حتی به عنوان حافظ منافع آمریکا را ندارند، در حقیقت آمریکا درخصوص آن قسمت از دیپلماسی که مربوط به منافع ملی کشورش می گردد ریسک نمی نماید

اصولا آنگلوساکسون ها یک اخلاق مشترک و منحصر به فرد دارند که اختیار عمل را به صورت مستقل و واحد به دست می گیرند به عنوان مثال در بحث مربوط به سلمان رشدی با توجه به اینکه او یک تبعه انگلیسی بود و حکم ارتداد او توسط امام خمینی صادر شده بود، به طور روتین، معمول و عرف دیپلماتیک انگلیس باید مستقیما با جمهوری اسلامی وارد مصاحبه می شد، اما سیاست انگلیسی این طور ایجاب کرد که عنوان نمایند نامبرده تبعه اروپاست و از آنجا که در آن مقطع زمانی انگلیس عضواتحادیه اروپا بود اروپایی ها پشت انگلیس درآمدند و مذاکره اروپا با ایران با موضوع موضوع سلمانی رشدی شروع شد اما زمانی که مذاکره کلید خورد و به نتیجه رسید انگلیس بقیه اعضای اتحادیه اروپا را کنار گذاشت و بیانیه نهایی در این باره به صورت دو جانبه بین وزرای خارجه ایران و انگلیس امضا شد.

برخلاف آنگلوساکسون ها سایر کشور های اروپایی از جمله فرانسوی ها تا این حد خودمحور نیستند ومی توان به وسیله کشور ثالث با آن ها به نتیجه رسید؛ آمریکا نیز با پیروی از این قاعده آنگلوساکسونی اجازه میانجی گری را فقط تا مرز رایزنی به سوئیسی ها می دهد، نقشی که این بار وزیر خارجه سوئیس پرده از آن برداشت و ضمن تایید کوشش سوئیس برای میانجی گری بین ایران و آمریکا گفت: کوشش سوییس آن است که حداقل های مصاحبهی بین دوکشور برقرار گردد.

وزیر خارجه سوئیس ضمن تایید کوشش سوئیس برای میانجیگری بین ایران و آمریکا گفت: کوشش سوییس آن است که حداقل های مصاحبهی بین دو کشور برقرار گردد.

درخواست آمریکا برای پادرمیانی سوئیسی

ماموریتی که سوئیسی ها صراحتا به محول شدن آن از طرف آمریکا اشاره نمی نمایند اما ماهیت حفاظت آن ها از منافع آمریکا و استیصال ترامپ برای مذاکره در این روز های واپسین ریاست جمهوری و تماس تلفنی وزیر خارجه آمریکا دقیقا قبل از این سفر با همتای سوئیسی خود همگی حکایت از درخواست آمریکا برای پادرمیانی سوئیسی دارد.

ناگفته نماند که سوئیسی ها همیشه به عنوان حافظ منافع آمریکا نقش خود را به درستی ایفا نموده اند. مصداق این مدعا در بحث تبادل زندانیان دو تابعیتی بین ایران و آمریکاست که این افراد پس از آزادی مستقیما وارد سوئیس شدند در حالی که آمریکایی ها در کشوری مثل آلمان نیز پایگاه نظامی دارند و آن پایگاه خاک آمریکا محسوب می گردد اما زندانیان دو تابعیتی آزاد شده مستقیما به سوئیس می فرایند.

بر این اساس قطعا اگر سوئیس ظرفیتی بین روابط ایران و آمریکا ایجاد کند و یا حتی جرقه ای برای این روابط ببیند؛ حتما براساس مسئولیت ذاتی خود منافع آمریکایی ها را بیش ازمنافع ایران تامین خواهد نمود.

قطعا اگرسوئیس ظرفیتی بین روابط ایران و آمریکا ایجاد کند و یا حتی جرقه ای برای این روابط ببیند؛ حتما براساس مسئولیت ذاتی خود منافع آمریکایی ها را بیش ازمنافع ایران تامین خواهد نمود.

در این بین دلیل سفر وزیر سوئیسی به ایران شنیدن نظرات تهران و تصمیم گیری براساس منافع آمریکاست ناگفته نماند که در این مسیرتفسیر سوئیسی ها برای مقامات آمریکا از اهمیت ویژه برخوردار است از این رو تماس وزیر خارجه آمریکا با همتای سوئیسی خود در آستانه عزیمت به ایران شاید به این دلیل است که آمریکا نمی خواهد بگوید در مورد ایران به حدی مستاصل شدیم که به دنبال میانجی گری سوئیس هستیم.

آمریکا برای کشاندن ایران پای میز مذاکره به هرجا می توانستند رو زدند

این عملکرد در حقیقت برای حفظ پرستیژ آمریکایی دولت ترامپ است و اِلّا آمریکایی ها در کشاندن ایران پای میز مذاکره ولو به اندازه یک عکس یادگاری به هرجا می توانستند رو زدند، از عمان و ژاپن گرفته تا عراق و ترکیه و کویت البته آنچه آمریکایی ها در دیالوگ های رسمی خود عنوان می نمایند این است که هیچکدام از مقامات این کشور ها ماموریتی برای میانجی گری از طرف ما (آمریکا) ندارند اما در عمل هر مجرایی که بتواند کوچکترین کور سویی برای مذاکره با ایران باشد از دید مستاجرین کاخ سفید دور نخواهد ماند. مصداق این مدعا را می توان سفر آبه به تهران دانست که قبل از رسیدن هواپیمای او به خاک توکیو تلفنی با ترامپ ارتباط برقرار کرد و او را در جریان ریز اتفاقات و رایزنی های خود در تهران قرار داد.

اساسا در شرایط فعلی آمریکایی ها شدیدا به دنبال مصاحبه و مذاکره با ایران هستند، اما از طرف دیگر این مصاحبه را مستقیم و بدون واسطه می خواهند.

به هرحال به نظر می رسد: تفاخرآمریکایی ایجاب می نماید که ترامپ تظاهر به عدم تمایل به ایجاد واسطه برای برقراری رابطه با تهران کند. این در حالی است که او به رای دهندگان آمریکایی در سال 2016 قول داد که در قبال پاره کردن برجام با ایران به توافق جدیدی برسد؛ پس باید وعده انتخاباتی خود را عملیاتی سازد حتی اگر کمتر از 50 روز تا دور جدید انتخابات فرصت داشته باشد و اگر نتواند در طول این مدت برجام ترامپی را امضا کند یا حداقل ایران را پای میز مذاکره با خود بکشاند به معنی آن است که وعده انتخاباتی خود به افکار عمومی آمریکا را عملیاتی ننموده است.

اساسا افکار عمومی در آمریکا به دنبال منافع حاصل از برجام جدید نیستند بلکه رسیدن ترامپ به توافق جدید با ایران سنگ محکی برای جامعه آمریکایی است تا بدانند رئیس جمهور آن ها تا چه اندازه توانسته به وعده های انتخاباتی خود جامه عمل بپوشاند و بر این اساس فرصت یا شانس انتخاب مجدد را داشته باشد.