کی روش و برانکو، هر دو می دانند چه می نمایند

به گزارش تور روسیه ارزان، فرشاد کاس نژاد ، برانکو می داند مشغول چه کاری است و کی روش اما بهتر می داند که برانکو کدام خط را می خواهد تا آخرش بنویسد. فرشاد کاس نژاد ، آنچه ابزار کارلوس کی روش برای فراوری انرژی بزرگ در تیم ملی ایران است، چه بسا شامل همین بحث های تکراری در کنفرانس ها هم باشد. از پرداختن به جدل برانکو و کی روش بی تردید باید فرار کرد اما کی روش بی شک آنقدر سربه هوا نیست که ناخواسته و ندانسته تیمش را دچار تنش های خبری کند یا جدلش با برانکو به تیمش آسیب های رسانه ای برساند. -

کارلوس کی روش در آخرین پرده از جدلش با برانکو ایوانکوویچ، پاسخگوی حرف های شیطنت آمیز برانکو بود. سرمربی پرسپولیس روز اولین بازی ایران در جام ملت های آسیا از خواب بیدار می گردد و می گوید: همانطور که قبلا هم گفتم انتظار دارم که ایران یک طرف فینال باشد، همانطور که ما با یک ملی پوش به نام بیرانوند به فینال آسیا رسیدیم، دلیلی نمی بینم که تیم ایران با این بازیکنان، بلندپروازی نداشته باشد و به فینال نرود. پس از این اظهار نظر کی روش در کنفرانس خبری بازی ایران - یمن بازهم به این شیطنت برانکو پاسخ نداد، تا اینکه خبرنگاران حاضر در کنفرانس به هر دلیلی چند بار دراین باره از کی روش پرسیدند. -

بنابراین آن کس که از تهران برای کی روش یک داستان تازه ساخت، برانکو بود. برانکو خوب می داند که با توجه به رابطه تیره و تار خود و کی روش، این توقع سازی ها و قطعی دانستن قهرمانی ایران چه معنایی برای کی روش دارد. از این که بگذریم، دوباره می رسیم به کارلوس کی روش، به روحیه جنگجویانه ای که او در تیمش ساخته و چه بسا بخشی از این پروژه در همین کنفرانس ها رقم خورده باشد. به بازی ایران - یمن برگردیم، به پرگل ترین آغاز در جام ملت ها، به همین بازی آسان مقابل یمن که بازیکنان تیم ملی هرگز در آن سهل انگارانه بازی نکردند. مربیان بی تحربه تیم خود را در بازی های آسان سهل انگار می نمایند، با رفتار و حرف ها ی شان در رسانه ها. کی روش اما تیمش مقابل یمن میل به گل های بیشتر و حتی میل به خشونت و جدیت داشت و اینها همه برای یک تورنمنت سخت، ضروری است. در رسانه های ما این روزها به هر جمله کارلوس کی روش انتقاد می گردد، مثلا به اینکه چرا او قول قهرمانی نمی دهد یا حرف های بلندپروازانه نمی زند. اما او که باید تیمش را مدیریت کند، کی روش است، نه رسانه ها و اوست که می داند چه روشی برای تهییج و جدیت تیمش ضروری است. رسانه ها توقع دارند حرف های جذاب بشنوند اما سرمربی تیم ملی الزاما نباید گرفتار این بازی باشد و باید تیمش را بازی به بازی پیش ببرد، بدون توقع اضافه و بدون فشار روانی. کی روش به عنوان سرمربی تیم ملی به آثار مصاحبه ها و وعده هایش بین مربیان و تیم های حریف نیز باید توجه کند و این لابد از منظر او غیرحرفه ای است که جام را با کری های داغ آغاز کند. رسانه ها می توانند منتظر بمانند تا کری بزرگ را روز فینال از سرمربی تیم ملی بشنوند، نه در روزهای آغازین یک تورنمنت که لازم نیست با ادعاهای بزرگ آغازش کنیم. باید بدون ادعا آغاز کرد و در خاتمه ادعای بزرگ را در فینال پیش روی همه گذاشت. یک ادعای واقعی و جذاب که عجله ای برای طرحش نیست. برانکو ایوانکوویچ اما با حرف هایش در صبح بازی اول ایران، بازی را به هم زده و می خواهد با فراوری توقع قهرمانی، هر نتیجه دیگری را شکست کی روش تعبیر کند. برانکو می داند مشغول چه کاری است و کی روش اما بهتر می داند که برانکو کدام خط را می خواهد تا آخرش بنویسد.