یازده غریبه با پیراهن پرسپولیس - تور روسیه ارزان

به گزارش خبرنگاران، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: شاید حتی بدبین ترین طرفدار پرسپولیس هم تصور نمی کرد نبرد این تیم برابر الهلال در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا تبدیل به چنین کابوس بزرگی گردد. آخرین نماینده ایران در فصل جاری این مسابقات، یکی از بدترین نمایش های سالیان اخیرش را ارائه داد و نهایتا در حالی با سه گل شکست خورد که این اختلاف به راحتی می توانست بیشتر از این حرف ها باشد.

پرسپولیس مطلقا حرفی برای گفتن نداشت و از دقیقه یک تا نود، در چنگ حریف مقتدرش گرفتار بود. نه ترکیبی که یحیی گل محمدی برای شروع بازی انتخاب کرد پیروز بود و نه تعویض ها کمکی به تیم کرد. این مسابقه برای پرسپولیس یک شکست مطلق و چند جانبه بود؛ تراژدی بزرگی که شاید زنگ خطر را برای آینده تیم هم به صدا درآورد.

تیم مسخ شده

اصلا انگار تیمی که شنبه شب به میدان رفت، همان پرسپولیس آشنا نبود. انگار یازده غریبه پیراهن های سرخ را به تن نموده بودند و در ریاض برای خودشان جولان می دادند. در غیر این صورت چطور ممکن است وحید امیری همواره کوشا، بدترین نمایش عمرش را ارائه بدهد و نهایتا هم به علت خستگی تعویض گردد؟ چطور ممکن است مهدی ترابی کوچک ترین حرکت مثبتی نداشته باشد؟ چطور ممکن است خط دفاع پرسپولیس که همواره به استحکام معروفیت داشته، بارها و بارها به روی مهاجمان الهلال باز گردد؟ پرسپولیس در این بازی تیمی بی تاکتیک و سردرگم بود که انگار خودش هم نمی دانست چه می خواهد. نیمه اول رضا اسدی یکی از بدترین بازیکنان زمین بود و خوش شانسی آورد که اخراج نشد. با این حال یحیی برای نجات تیمش، در تصمیمی عجیب احسان پهلوان را به جای او به میدان فرستاد؛ آن چه میانه میدان سرخ ها را خالی تر از قبل کرد. در 20 دقیقه خاتمهی، تمام ایران منتظر شنیدن سوت خاتمه بازی بودند و حامد لک ابایی از وقت کشی نداشت. بدون تردید این تلخ ترین خاتمه ممکن برای فینالیست فصل گذشته لیگ قهرمانان آسیا بود.

آشفته و عصبانی

بازیکنان پرسپولیس از ابتدای این مسابقه به شکل عجیبی آشفته و عصبی بودند. مهدی ترابی بلافاصله بعد از شروع مسابقه خطای شدیدی انجام داد که نزدیک بود کارت بگیرد. رضا اسدی شرایط مشابهی داشت و یحیی گل محمدی هم کنار زمین به داور معترض بود. گویاترین نما از این شرایط اما به مجادله حیرت انگیز سیامک نعمتی و حامد لک در نیمه دوم مربوط می گردد؛ جایی که این دو بازیکن بدون توجه به اهمیت بازی و حضور دوربین های تلویزیونی از خجالت هم درآمدند. در ریاض خبری از آرامش همیشگی پرسپولیس نبود و اضطراب و استرس در حرکات سرخ پوشان موج می زد. به نظر می رسد پرسپولیس از نظر روحی و روانی به شکل مطلوب آماده حضور در این بازی نشده بود.

فاصله فنی

تردیدی نیست که الهلال عربستان یکی از پرمهره ترین تیم های حال حاضر آسیا به شمار می آید. آنها دو مهاجم سطح بالا و بین المللی مثل گومیس و ماره گا را در اختیار دارند و سالم الدوسری هم که گل اول بازی را زد، از برترین نفرات الهلال به شمار می آید. داریم درباره تیمی حرف می زنیم که دوازده بازیکن ملی پوش دارد. در نقطه مقابل اما پرسپولیس کمبودهایی دارد که این بازی آنها را کاملا آشکار کرد. روشن نیست این تیم تا کی می تواند از سیامک نعمتی در پست غیرتخصصی دفاع راست استفاده کند یا در قلب خط دفاعی دلخوش به جلال حسینی چهل ساله باشد. در میانه میدان جای خالی احمد نوراللهی توی ذوق می زند؛ همان طور که در خط حمله جای شهریار مغانلو باید پر گردد. پرسپولیس برای ادامه یافتن روزهای خوبش، احتیاج به تقویت دارد.

آدرس های غلط

بین دو بازی پرسپولیس مقابل استقلال تاجیکستان و الهلال عربستان چیزی حدود یک ماه فاصله وجود داشت. طبیعی بود که در طول این مدت زیاد درباره بازی با الهلال صحبت گردد. نکته شگفت انگیز اما به رویکرد بعضی از پیشکسوتان پرسپولیس در تحقیر و کوچک شمردن نماینده عربستان مربوط می شد. این دوستان که نمایش نه چندان مقتدرانه الهلال برابر استقلال را دیده بودند، تصور می کردند تیم عربستانی برابر پرسپولیس هیچ حرفی برای گفتن ندارد. در نتیجه یک ماه تمام کلی اظهار نظر عجیب انجام شد. از این که الهلال در قواره پرسپولیس نیست تا این که تیم ما در کره مریخ هم می تواند حریف سعودی را ببرد! آقایان فکر می کردند هر چقدر بیشتر توی سر الهلال بزنند، یعنی پرسپولیسی تر هستند؛ غافل از این که اینها آدرس های غلط بود و تنها بازیکنان پرسپولیس را غره و گمراه می کرد. کاش گروهی از منتقدان و پیشکسوتان ما یاد بگیرند کمتر مصاحبه نمایند و هر حرفی را نزنند. به خدا اتفاق خاصی نمی افتد!

رنج مکرر

نماینده ایران اما یکسری مشکل و درد سر هم بیرون از زمین مسابقه داشت. هنوز هیچکس در این کشور نمی داند چرا تیم های عربستانی حق دارند به ایران نیایند اما نمایندگان ما باید تسلیم بازی در خاک عربستان شوند. روشن نیست تا چه زمانی مدیران ما در گرفتن میزبانی های بین المللی تا این مقدار منفعل و ناپیروز خواهند بود. از سوی دیگر تاخیر بی علت در شروع مسابقات لیگ بیست ویکم هم باعث شد پرسپولیس خارج از فرم بازی به الهلال برسد. داستان فرودگاه و تاخیر در اعزام کاروان قرمزها هم که جای خودش را دارد. این ناتوانی ها که هزار بار هم در موردشان صحبت شده، حکایت رنج مکرر است و البته که همچنان هم ادامه خواهد داشت. قهرمانی آسیا با چنین موانعی، چیزی فراتر از معجزه خواهد بود.